'Wat is de natuur toch práchtig' & minisafari's

Hoi allemaal!
Ik hoorde van het thuisfront (lees: papa die iedere 5 minuten deze pagina refresht) dat jullie alweer in spanning zaten te wachten op mijn nieuwe reisverslag, nou hier komt ie dan!

De zondag na de museumdag begon met een overheerlijk ontbijt op de campus. Iedereen die geen plannen heeft voor het weekend kijkt altijd uit naar de zondagochtend, lekker laat ontbijten met croissantjes, mini-muffins, bladerdeeghapjes, gebakken tomaat, geraspte kaas, ei met spek en natuurlijk yoghurt. Stuk beter dan door de weeks hihi en met een bord volgeladen (ja wij Nederlanders schromen niet hoor om dat te doen) zitten we dan in de tuin bij school. Van het ontbijten kan ik sowieso maar geen genoeg krijgen, buiten in het zonnetje, met uitzicht op de zee en het geruis van de golven op de achtergrond, zo zou ik mn hele leven wel willen ontbijten.
’s Middags zijn we naar de Highlander geweest, dit is een klein hotel met Ierse (of Schotse, dat ben ik vergeten) pub en een zwembad aan het eind van de straat. Als je de mevrouw van de receptie lief aankijkt en wat drinken besteld kan je de hele middag in chille ligstoelen aan het zwembad liggen. Toegegeven, iedereen verklaart ons voor gek en je ziet ze allemaal denken; heb je die gekke Europeanen weer die in de winter bij het zwembad liggen… Boeiend, het is warm dus dan doen we dat! Om 4 uur zijn we nog even naar Barmudas gelopen voor een cocktail en even de volleybal teams aangemoedigd, gezellige middag weer dus!
Maandagochtend voelde ik me niet lekker, wat griepverschijnselen, dus maar ziek gemeld op school (ja idd, wij moeten hier met Hemelvaart en Pinksteren gewoon naar school!) en de hele dag in bed gelegen. Gelukkig werd het ’s middags wat beter en ben ik nog heel even naar het zwembad gelopen waar de rest was.
De drie dagen daarna heb ik niet veel bijzonders gedaan, alleen naar school geweest en een beetje huiswerk gemaakt. Woensdags zijn we weer wezen lunchen bij C’est la vie en had ik een kaasplankje met ciabatta gedeeld met Evelien, verschillende soorten kaas en vlees (parmaham en salami) geproefd met pesto, overheerlijk! Ik hoop zo dat ik wat voor jullie mee kan nemen naar Nederland, de volgende keer maar even vragen of dat wat langer goed blijft.. Daarna nog een overheerlijke warme Belgische wafel met karamel en ijs gedeeld met Joukje, zooooo lekker, de echte Belgische wafels zijn er niks bij!

Vrijdagochtend op tijd opgestaan, we zouden namelijk met zijn vieren, Almudena, Joukje, Evelien en ik, vertrekken naar Hogsback, ongeveer 3 uur rijden van Port Alfred . Hogsback ligt meer landinwaarts, een hele andere omgeving dus dan dat we tot nu toe gewend waren. Het is een ontzettend mooi natuurgebied met hoge bergen en ontzettend groen. Ik zei; een soort Oostenrijk maar dan 10 keer mooier. Almudena, onze fantastische bestuurder (dat meen ik serieus!), heeft ons, na een omweg en wegwerkzaamheden ongeveer een uur later dan gepland afgezet bij ons hostel Away with the Fairies.
Goed, een omweg en wegwerkzaamheden dus ja. Mijn fantastische kaartleeskunsten hebben hier mede aan bijgedragen, maar gelukkig bepaalde Almudena dat ze daar ook wel langs wou, wij dachten namelijk dat het sneller was. Beetje jammer dat het idee om over de snelweg te gaan en vervolgens een afslag bij één of ander dorpje te nemen, een beetje in het water viel. Uhh ja, er was dus geen afslag. Never mind, dan rijden we maar via een andere weg. Toen stuitte we op de wegwerkzaamheden, vanuit de verte zagen we al borden en pionnen staan, en verkeersregelaars (die hier overigens altijd vrouwelijk zijn). Onze weghelft was afgesloten dus met aangepaste snelheid wouden we uitwijken naar de andere kant. Dat ging echter niet want een woedende verkeersregelaar begon te zwaaien en te schreeuwen. Dus wij stoppen en ik m’n raampje opengedraaid. ‘You have to stop, this is a stopsign!!’ Uhh ja als jij niet met je dikke ass voor dat bord gaat staan, dan ZIEN wij dat bord misschien ook.. Uiteraard heb ik dat niet gezegd en Almudena netjes in de achteruit gereden tot voor het stopbord. Triomfantelijk draaide ze toen het bordje om, zodat er GO stond, ‘Yes, now you can go!’. Huh, serieus?! Nouja doorgereden en daar kwamen we alweer bij het bord van de volgende wegwerkzaamheden. Dit beloofde veel goeds: “Warning!!! Explosion danger!! Next explosion scheduled May 24, 2013.” Ooh maar het is vandaag pas de 23e toch? Uhh nee, vandaag is het 24.. Jeetje zou wat zijn zeg, rijden we daar langs, ontploft er een bom! Maar gelukkig veilig aan de andere kant gekomen. Uiteindelijk kwamen we dus om half 2 aan bij het hostel, en zoals de naam al deed vermoeden, volledig in sprookjessfeer! Alle gebouwtjes lagen een beetje in een halve cirkel, met in het midden een groot kampvuur. De receptie was gelijk de bar en daar had je een gezellige woonkamer met open haard. In het grote gebouw had je ook een woonkamer en verschillende slaapkamers en badkamers. In het andere gebouwtje zat officieel een restaurant maar ik denk dat ze die in het winterseizoen niet gebruikten want die was dicht en we aten aan de bar. Verder waren er nog een aantal kampeerplaatsen en houten chaletjes.
We hebben ons geïnstalleerd in onze kamer (ook volledig in sprookjesstijl met van alles getekend op de muren) en zijn daarna de tuin van het hostel in gelopen, we moesten daar namelijk kijken of we graag een bad wouden.. We hadden al iets op de website gezien en dat zag er wel goed uit. Zo gezegd, zo gedaan, en we liepen iets naar beneden. Daar stond een ouderwetse badkuip, op de rand van de afgrond met fantastisch uitzicht over de bergen en het dal, wauw! Door middel van een ouderwetse ketel werd water gekookt en met een leiding vervoerd naar de badkuip. Ik hoefde niet per se in bad, maar het was wel een heel gaaf gezicht! Daarna even naar het dorpje gelopen, nouja een echt dorpje kan je het niet noemen, het is gewoon één verharde hoofdweg met aan beide zijden een paar winkeltjes, eettentjes en een VVV. We zijn op aanraden van het meisje van het hostel naar Arboreturn Hogsback gelopen, een bos met vele soorten bomen van over de hele wereld. Ze hebben die geplaatst in verschillende ‘tuinen’ , zo had je de Garden of Love en de Garden of Peace. Ik vond het heel raar om te zien, ik associeer de maand mei met lente en een lekker zonnetje. So far, so good, maar de bomen zijn hier allemaal in herfstkleuren, dat is zo’n raar idee. Ik heb de zomer in mn bol maar hier wordt het winter. In deze tuinen heb je ook het 39-voetstappenpad naar één van de watervallen. Heel mooi! Deze ‘ tuinen’ zijn blijkbaar heel belangrijk geweest voor veel mensen, bijna ieder bankje dat er staat is opgedragen aan een overleden persoon, omdat ze zo van deze plek hielden, echt een mooi gebaar en het gaf een mooie geheel met al die verschillende bankjes.
’s Avonds hebben we pizza gegeten in het hostel. Dit ging een beetje zoals je soms op de camping met broodjes ziet; je moest een lijst invullen met wat je er allemaal op wou, zo bouwde je je eigen pizza. Ook arriveerden er toen nog een groep andere meiden van Stenden die we ook kennen, met hun hebben we ’s avonds nog gezellig het spelletje 30 Seconds (heel populair hier) gespeeld.
Zaterdagochtend moesten we de keus maken of we nog een nachtje wouden blijven of niet. Uiteindelijk geregeld van wel. De andere drie meiden wouden dan zondags nog mountainbiken en ik zou met de grote groep meiden hiken. Maar eerst de zaterdag nog natuurlijk, en die dag zouden we een hike maken van vier uur, en onderweg bepalen of we de langere route van 6uur gingen nemen of weer terug naar huis zouden gaan. Dus om iets over half 10 met onze lunchpakketjes en de twee honden van het hostel op pad. De hike startte vanuit de achtertuin van het hostel, mooi makkelijk dus. De hike leidde ons door het bos, langs grote watervallen en ook dicht beboste stukken waar we soms over een boomstam heen moesten klimmen, of soms ergens onderdoor. We zagen ook nog de Big Tree, ik snapte niet helemaal of dit nou de hoogste boom van Zuid Afrika was (leek mij niet namelijk) maar in ieder geval was ie heel dik en heel oud (800 jaar). Na de watervallen beklommen te hebben kwamen we uit bij het eind van het bos. We konden kiezen om via een zandweg weer terug te lopen naar Hogsback of nog verder. Uiteindelijk zijn we nog verder gelopen via een zandweg langs een grote waterplas en hebben we in het gras met supermooi uitzicht onze lunch op gegeten. De meiden wouden nog verder omhoog, maar ze geloofden niet dat het nog zo’n eind was, nou daar had je zeker nog wel een dag voor nodig volgens mij! Dezelfde weg teruglopend kwamen we nog een hele kudde koeien tegen (ja zoals in Limburg pap!), ze blokkeerden onze weg maar onze honden wisten daar wel raad mee, ze hebben de koeien een eind het veld in gejaagd met hun geblaf en geren. Weer terug bij de uitgang van het bos moesten we bepalen of we dezelfde weg terug namen door het bos of de zandweg langs de rand van het bos. Er stonden een paar afrikaanse mannen wandelstokken te slijpen en aan hen vroegen we hoe lang de zandweg was. Jaa, ongeveer 15 minuten en onderweg kan je ook nog weer het bos in naar een waterval en zou je zelfs weer verder terug het bos in kunnen. Na een half uur te hebben gediscussieerd, ik wou via de weg, de rest via het bos, zijn we uiteindelijk toch over de weg gegaan. En uiteindelijk is dat heel goed uitgepakt. Die 15 minuten klopten natuurlijk niet, ze hebben hier echt geen idee van tijd, maar in ieder geval kwamen we na een tijdje bij de ingang van het pad van de waterval. Deze was echt heel mooi, ook mooie bloemen er allemaal omheen en ik ben met Evelien nog even naar een goed punt geklommen om onze waterflesjes te vullen. We hebben toen besloten door het bos verder te gaan, dit zou een moeilijke tocht zijn volgens de bordjes. Een beetje lacherig stootte we mekaar op een gegeven moment aan; is dit moeilijk?!?! We hadden het nog niet gezegd of daar kwam het al, een superlange en ontzettend steile afdaling, we moesten ons vastgrijpen aan de bomen en takken anders gleden we naar beneden. Uiteindelijk kwamen we rond half 6 weer aan bij het hostel en hadden we dus bijna 8 uur lang gehiked, helemaal gesloopt! Beetje gekletst met de andere meiden en toen kwamen we erachter dat het mountainbiken eigenlijk helemaal niet leuk was, het volgende overleg vond dus plaats of we nog wel een nachtje wouden blijven of dat niemand t dat meer waard vond. Ik had er sowieso wel een week kunnen zitten maar samen uit is samen thuis, dus de rest wou wel naar huis.
Ik heb eerst nog even een massage genomen bij het hostel (spotgoedkoop!) en dat was wel heel fijn na zo’n lange wandeling, maar ook heel pijnlijk wel. In ieder geval staat mn rug weer recht volgens mij.
Daarna nog even eten bij een klein gezellig tentje, lasagne met een kleine salade!
Twee hele mooie dagen dus waarbij ik even mijn vader quote: 'Wat is de natuur toch prááááááchtig'!

Gelukkig door het door veilig thuisgekomen, onderweg nog een antilope langs de weg gezien, echt tof! Op zondag zijn we naar Bathurst en Grahamstown geweest, na eerst weer lekker ontbeten te hebben op school. Ik was de week daarvoor ook al in Bathurst geweest, het is een klein dorpje ongeveer 20 minuten hiervandaan. Eerst hebben we even de toerist uitgehangen en hebben we de Big Pineapple bezocht, een supergrote nagemaakt ananas met binnenin een klein winkeltje en museumpje. Je kon ook nog uitkijken bovenaan over de ananasvelden, alleen in April en Mei zijn geen maanden om te planten dus waren de meeste velden leeg.
Daarna nog even naar wat kleine vintage winkeltjes geweest met allemaal tweedehands spullen.

Hierna doorgereden naar Grahamstown, ongeveer 45 minuten vanaf PA. Grahamstown is een gemiddelde studentenstad met een grote universiteit. Helaas was echt alles gesloten, zelfs de grote kathedraal! Dat was wel heel jammer, dus toen alleen even een rondje gelopen in de Botanische tuinen en wat gedronken op het enige terrasje dat open was.

Van de week heb ik lekker gerelaxed en nog een strandmiddagje gedaan met Almudena. Maandagavond was onze traditionele filmavond, matrassen naar de woonkamer gesleept, lekker Afrikaanse hapjes erbij en filmpje op de laptop. De foto’s spreken boekdelen, we lijken overigens meer op een vluchtelingenkamp… Dinsdagavond hadden we een filmavond op school en heb ik Cry Freedom gezien, een hele mooie Afrikaanse film, aanrader voor als je je een keer verveelt!
Op woensdag ben ik mee geweest met Joukje op een lodgevisit. Zij doet hier de minor Lodgemanagement en iedere week bezoeken ze dan een lodge in de buurt. Wij hebben Kariega Game Reserve bezocht, ongeveer een half uur hiervandaan. Heel leuk om een keer zo’n luxe lodge en suite te zien middenin zo’n dierenresevervaat. Onderweg naar het park toe hebben we nog zebra’s en impala’s gezien. Eerlijk gezegd moet ik bekennen dat het wel een beetje ‘normaal’ begint te worden voor mij. In Nederland zeggen we toch wel eens; hee kijk een hertje naast de snelweg/treinspoor! Hier zeggen we; kijk zebra’s!
Ook in het gameresevervaat genoeg zebra’s en antilopen gezien, leuk zeg!

Dat was het voor deze keer! Dit weekend ben ik gewoon thuis. Vanavond heb ik een etentje in het praktijkhotel van school, de evenementen studenten hebben een evenement georganiseerd ‘Masterchef’ waarbij we 2x een 3-gangen diner krijgen en wij moeten dan beslissen welk team deze maaltijden het best bereid hebben. Wordt vast en zeker een gezellige avond!
Morgenavond waarschijnlijk naar het bal voor de derdejaars! Feestelijk weekendje voor de boeg dus!

Volgend weekend gaan we naar Schotia&Addo Elephant Park, een gamereserve vlakbij Port Elizabeth, weer lekker op safari!

Ik hoop dat het weer een beetje beter wordt daar bij jullie, ik geniet hier nog steeds iedere dag van de zon (ook al zwakt die wel heel erg af), mogen we ons mee in de handjes klappen want het wordt hier langzaamaan wel winter!

Ooh en voor iedereen die zich afvraagt of ik hier nog studeer; het antwoord is nee. Of in ieder geval heel weinig haha, het einde nadert en waar in Nederland week 8 altijd gebombardeerd wordt tot hel-week heb ik hier zo goed als alles al afgerond, het enige wat ik bijna nog moet doen is vlaggetjes knippen voor een festival…. (uhh ja dont ask me why, dat snappen we zelf ook nog niet maar hee we zijn in Afrika!) Ben op dit moment drukker met het plannen van onze reis, wat natuurlijk ook veel leuker is!

Tot de volgende keer maar weer en veel liefs,
Anouk