Different worlds

Hoi lieve familie en vrienden,
Het is alweer eventjes geleden dat ik wat van me heb laten horen dus hierbij weer een update uit PA! Leg de Libelle en Margriet maar aan de kant, ik denk dat ik wel genoeg leesvoer voor de komende week kan schrijven.

In het vorige verslag schreef ik dat ik op safari zou gaan, dit hebben we zondags gedaan! We zouden met de taxi maar hee, 3x raden, de taxi kwam niet opdagen! Zucht… Aangezien we om 10uur een afspraak voor een guided tour hadden, was het dus wel zaak dat de taxi kwam, dus maar weer gebeld en eindelijk 45 minuten later kwam ie dan. De game reserve ligt iets buiten Port Elizabeth en heet Kragga Kamma Game Park. Aangekomen bij de ingang vertelden de ‘parkeerwachter’ ons dat we één of ander landweggetje in moesten voordat we bij de officiële receptie kwamen. Zo gezegd, zo gedaan en eenmaal op dat weggetje zagen we al heel wat dieren, zebra’s, struisvogels en Pumba-zwijnen, supercool! Aangekomen op de parkeerplaats stond onze jeep al klaar om te gaan. Supergaaf, voor het eerst op safari en iedereen vond t wel een beetje spannend. Als eerste gingen we op zoek naar de neushoorns. Onderweg zagen we verschillende soorten antilopen en de springbok. Uiteindelijk achter wat struiken stonden daar 4 neushoorns, jemig wat een mega grote beesten! Onze weg vervolgend zagen we nog veel meer antilopen, impala’s en springbok. Vervolgens een hele grote kudde zebra’s, mooi gezicht want ze stonden om een waterplas heen. Er was zelfs een baby-zebra van 2 weken oud, heel schattig en heel dartelig zoals een jong veulentje in de wei. Hierna zagen we in de verte al de giraffen, maar eerst moesten we nog langs een kudde buffels. Onze gids vertelde ons dat we stil moesten zijn en geen rare bewegingen mochten maken. We moesten namelijk heel dicht langs één van de vrouwtjes die ‘heel boos’ kan worden, en dat is natuurlijk gevaarlijk want zo’n beest kan gewoon de jeep optillen. Ze was echt heel dichtbij, als ik mn vinger zou uitsteken kon ik dr aanraken! Daarna kwamen we nog wat dichterbij de giraffen, echt zulke mooie beesten vind ik dat. We reden verder naar het cheeta gedeelte, die zitten in een apart gedeelte. Ze waren erg lazy die dag dus we zagen ze alleen vanuit de verte want ze wouden niet dichterbij komen als de gids ging fluiten. Via een bos gingen we terug naar het begin van het park. In het bos was niet zoveel bijzonders te zien, er zouden slangen en vogels zitten maar heb niks gezien, alleen maar Pumba zwijnen en mooie bloemen.
Bij het park zitten ook twee tamme cheeta’s die je kon aaien. Aangezien dit natuurlijk weer een unieke kans was om zoiets te doen, heb ik dat ook gedaan. Het voelde zo onwerkelijk, het lijkt net of je je huiskat aait maar het is gewoon een wild dier in feite! Heel cool om te doen.
Conclusie van deze dag: spotted 2 van de Big Five! (maar ze hadden de rest dan ook niet haha)

Door de week heb ik weinig bijzonders gedaan, voor school bezig geweest en ik ben met Joukje wezen lunchen bij C’est la vie, een ieniemini lunchroom iets verderop in de straat. Heel schattig tentje helemaal in Franse stijl en hele aardige eigenaren, met wie we Afrikaans gepraat hebben (nouja zij praatten Afrikaans en wij praatten Nederlands terug). Heerlijke ciabatta met kaas en spek gehad. Tijdens deze lunch heb ik ook mn nieuwe favoriete fruit ontdekt, papaja! Lekker zeg, verkopen ze dat ook in Nederland? Wil je dat dan kopen als ik terug kom, mam?? Mn nieuwe favoriete (niet alcoholisch) drankje heb ik hier ook ontdekt, homemade lemonade, heel simpel water met citroen en mint, superlekker! Ga ik zeker onthouden en thuis maken in de zomer, goeie dorstlesser.

Het weekend zouden we met 6 meiden en Frank naar Jeffrey’s Bay. We hadden dit keer auto’s gehuurd, en met 2 personen die al meer dan 6 jaar hun rijbewijs hebben durfden we dat wel aan. Toegegeven, ik heb beide keren voorin gezeten en zo moeilijk is t helemaal niet! Jeffrey’s Bay ligt op ongeveer 3 uur rijden van Port Alfred en is één van de meeste bekende surfspots ter wereld. Ze noemen het ook wel het Miami van Zuid Afrika. Toen we tegen half 5 aankwamen vond ik dat niet echt maar ik geef toe, de volgende dag snapte ik wel waarom ze dat zeggen. Anderen hier op de campus hadden ons 2 hostels aangeraden maar de ene zat al vol en de andere vonden we niks dus een totaal onbekend hostel geboekt en dat is gelukkig supergoed uitgepakt. We kwamen aanrijden bij All Africa J-Bay Lodge en werden meteen al begroet door 2 honden, Whisky en Africa. Eenmaal binnen kwamen we bij de bar/huiskamer aan en werden we rondgeleid door de man die het hostel runt. Hele huiselijke en knusse sfeer en een 10 persoonskamer voor onszelf! Inclusief mini badkamer en balkon. Beneden waren ook nog douches en wc’s, wat toch wel handig is met een grote groep. ’s Avonds hebben we in het hostel gegeten, rijst met een saus van groentes en gekookte kip, hmmmm! Aangezien er maar een paar andere vaste mensen waren, hadden we lekker alles voor onszelf. Na het eten hebben we gepoold, tafelvoetbal gedaan en gekaart, en daarna lekker bij de open haard gezeten. Tegen een uurtje of 11 zijn we de stad in gegaan, ongeveer 100 meter van ons hostel. Het wisselde een beetje, de ene kroeg was wel leuk, maar sommige anderen niet omdat er geen kip was. Ook nog getuige geweest van een ongeluk, we liepen over straat en ineens hoorden we keihard POK, dus iedereen draaide zich om en het enige wat we zagen was een auto die keihard wegreed en het enige wat we hoorde was keihard AAAAAAAH, iemand was dus aangereden waarna de auto doorreed. Gelukkig kwamen er veel mensen op af en de politie die op de hoek stond werd gelijk achter de auto aangestuurd. Zo zie je maar weer hoe zo’n kwetsbare verkeersgebruiker je bent als voetganger, zeker aangezien er lang niet overal voetpaden zijn hier. We waren redelijk vroeg thuis en dat moest ook wel want we wouden er zaterdag vroeg uit. ’s Ochtends zijn we wezen ‘shoppen’ in het tiental winkels wat er te vinden is, maar wel een grote Billabong store! Daar hebben een aantal zich wel weten te vermaken. Aangezien we nog niks gegeten hadden streken we neer op een terrasje en hebben we heerlijk gegeten, ik had een lekker broodje kip met honingmosterd saus en een kleine salade. Jammie! ’s Middags zouden we om 14uur een surfles van 2 uur krijgen. We gingen met z’n zessen (Joukje wou niet, maar hee superhandig een fotograaf :D) en uiteindelijk kwam er nog een jongen bij. We kregen les van Andrew die al heel wat jaartjes zijn eigen surfschool Wavecrest heeft. We deden onze wetsuit aan en kregen een beginners surfboard. We begonnen natuurlijk op het strand en als eerst moesten we leren liggen op het surfboard. Nu lachen jullie vast om die zin, maar het komt eigenlijk heel precies hoe je moet liggen omdat je natuurlijk heel makkelijk je balans verliest. Daarna waren we klaar om het water in te gaan. Zoals ik al eens eerder heb vermeld, de zee/het strand is hier geen Zandvoort aan Zee of de Spaanse Costa Brava, maar de zee is een stuk minder wild in Jeffrey’s Bay dan bij ons in Port Alfred, wat wel fijn is als je er doorheen moet ploeteren. Toen het water ongeveer tot bovenaan onze buik was, konden we wachten om onze eerste golf te pakken. We draaiden dus onze boards om en zodra de golf dichterbij kwam ging je liggen zoals je had geleerd op het strand, begon je te peddelen en wachtte je tot de golf je mee nam naar het strand. De eerste keer voelde echt super maf, je wordt gelift door water, raar toch? Na een aantal keer aangespoelde zeehonden te hebben gespeeld, verzamelden we ons weer op het strand en kregen we de volgende stap uitgelegd. Dit hield in dat we nu, zodra de golf tegen je aanduwt, ons gingen opdrukken op het board zodat je op je knieen steunt zegmaar (oftewel voor de sporters; ladies pushup) Belangrijk hierbij is om je voeten plat te houden en je handen plat op het board te zetten. Je bent snel geneigd om het board aan de zijkant vast te grijpen, maar dit werkt averechts, je wordt dan namelijk ‘ge-Titanic-t’, de achterkant komt omhoog en je gaat met een rotgang schuin naar beneden de grond in. Uit eigen ervaring kan ik dit gegeven bevestigen. Ik geloof dat mijn hele lichaam gezuiverd is door al het zouthappen en kopje ondergaan. Tevens ontdekte ik een paar dagen later ook wat mooie blauwe plekken. Toen iedereen hierin zijn balans kon houden gingen we op het strand de laatste stap oefenen, het staan op een surfboard. Vanuit de push-up positie die we al kenden, moesten we vervolgens onze ene voet achter op het surfboard zetten met de knie naar buiten, de andere voet tussen je handen zetten, draaien en voorzichtig beide handen tegelijk loslaten om vervolgens in de surfpose te staan, met één hand recht vooruit en de ander gebogen opzij, en ook niet onbelangrijk; gezicht altijd gericht op het strand. Na dit een paar keer droog geoefend te hebben gingen we opnieuw het water in. Het is mij helaas niet gelukt om echt te gaan staan, iedere keer viel ik achterover zodra ik m’n handen losliet van het board. Ik heb geleerd dat surfen een kwestie van vallen, opstaan en opnieuw proberen is. Iedere keer zodra ik aanspoelde en het eigenlijk op wou geven, triggerde het water me zo dat ik weer opnieuw het water inliep, wachtte op de volgende golf en het nog een keer probeerde. Misschien zou ik dat ook wat vaker eens met andere dingen moeten doen.
Totaal uitgeput gingen we om kwart over 4 aan land, en na een heerlijke warme douche in het hostel gingen we op zoek naar een restaurantje voor het diner. Aangezien er veel van vis houden hier, kwamen we terecht in een gezellig klein visrestaurantje waar ik fish&chips gehad heb en een Irish Coffee als dessert. Ik had Almudena al eerder beloofd om vis te proeven dus ik heb calamari (inktvisringen) en prawns (groot uitgevallen garnalen) van haar geproefd en ik moet zeggen, het was best lekker! Daarna hebben we nog wat gewandeld en zijn we vroeg naar bed gegaan. Het leukste aan het hostel vond ik de 2 honden, die beste matties zijn en gaan overal zelf naar toe. Ze liepen ook de hele tijd met ons mee en zodra we bij het hostel links gingen renden ze al vooruit want dan wisten ze dat we naar het strand gingen, echt zo leuk! Zondagochtend stond de 3km hike door het natuurgebied op het programma dus vroeg opgestaan en op pad. Bij de supermarkt wat lekkers gehaald en toen geprobeerd de ingang van het gebied te vinden. Na een paar keer zoeken kwamen we aan bij een dicht hek die op slot zat, dat was wel een domper! Nog wat rondgelopen maar verder geen andere ingang gevonden dus terug naar het hostel om onze bikini’s aan te doen zodat we de rest van de dag op het strand konden liggen. ’s Middags nog een wetsuit en surfboard gehuurd om nog even te surfen. Gelukkig konden we alles in het hostel laten liggen, dat was wel superhandig! Uiteindelijk om 5uur terug gegaan, spullen gepakt en op de hoek van de straat bij Kenny’s (soort Mac Donalds/KFC) een kipburger gegeten met een kippenpoot en als toetje een warme wafel met ijs en chocoladesaus! Toen de terugweg ingezet en ondanks dat het hier echt al heel snel superdonker is, veilig thuisgekomen.

Eenmaal thuis mn tas uitgepakt en gelijk weer ingepakt, maandagochtend om half 11 zou ik namelijk vertrekken voor mn 3-daagse township verblijf! Met toch wel lichtelijk wat kriebels in m’n buik vertrokken we naar Stationhill, waar we bij Winnie van de keuken zouden slapen. Ze woont daar samen met haar zoon Brian van 17, en haar kleinzoon van 5 maanden woont daar ook half. Haar 21-jarige dochter woont en werkt namelijk in Port Elizabeth en daarom passen Winnie en de andere grootouders op Imani. Winnie’s man is 8 jaar geleden al overleden. Winnie woont in een heel klein huisje, met 2 kleine slaapkamers, een keuken van 1 bij 1 en een kleine woonkamer. De wc staat, zoals verwacht, buiten en nergens in huis is stromend water. Een hele verandering dus. Als eerst gingen we langs de crèches in Stationhill, die er zeker niet zo uit zien als die van stichting OOK. Een hoop kinderen in een klein kamertje met een stukje zandgrond buiten en bijna geen speelgoed. Wat ik wel goed vind, is dat bij een hoop crèches het schrijven en lezen al vroeg gestimuleerd wordt voordat ze met hun 5e jaar naar het tussenjaar (kleuterschool) van de basisschool gaan. De kinderen spreken hier meerdere talen, sowieso Xhosa en Engels, maar ook het Afrikaans wordt sterk aangemoedigd. We zijn ook langs geweest bij een medische kliniek, waar de mensen gratis terecht kunnen als ze iets hebben, een soort huisartsenpost eigenlijk. Deze kliniek was vrij nieuw en dat was ook goed te zien, het zag er keurig en schoon uit. Zoals iedereen wel weet, is HIV een groot probleem in Afrika, en hier wordt dan ook veel ‘reclame’ voor gemaakt om je te laten testen.
Hierna gingen we even naar huis om te lunchen en waar iedereen al bang voor was, kregen we traditionele maïsmeel overgoten met melk, wat we ook bij de introductie kregen, ieeeeeeee! Toch maar wat van opgegeten en daarna weer Stationhill in, langs een kleine basisschool en daarna naar de grote basisschool. We kwamen binnen en gelijk kwamen er al kinderen op ons afrennen. Na even bij de receptie gewacht te hebben werden we rondgeleid door een meisje uit, ik denk de hoogste klas, volgens mij gaan ze hier ook 8 jaar naar school maar is er niet echt een kleuterklas? Dat weet ik alleen niet zeker. Ik heb namelijk vrij weinig meegekregen van de rondleiding omdat we continue omringt werden door zo’n 400 kinderen die allemaal op de foto wouden. Ze vonden ons helemaal geweldig en wij voelden ons een beetje een bekend persoon ofzo, iedereen wou onze namen weten en waar we vandaan kwamen en ze zaten allemaal aan m’n haar te frunniken. Ze dachten zelfs dat Alex, een meisje uit mn klas, Katy Perry was haha dat was echt grappig!
’s Avonds kregen we rijst en kippenlever, dat was best lekker maar smaakte wel apart. Ondertussen keken we naar Afrikaanse gospel in Xhosa op dvd, klonk echt heel mooi maar jammer dat we er niks van verstonden. Ik had het voorrecht om Imani z’n flesje te geven na het eten, echt zo’n schattige baby is hij! Blijkbaar gaan ze hier vroeg naar bed altijd want om half 9 lagen we onder de wol. Dinsdag stond Nemato op de planning, één van de meest arme en verpauperde townships van PA. Hier zijn de huizen echt krotjes en is de berm gebombardeerd tot vuilnisbelt. Ik zag ook echt mensen hun kruiwagen vol met afval legen op de straat, dat is toch bizar? We zouden naar 2 medicijnmannen gaan, maar helaas waren ze er niet. We hebben wel het soort van dierenasiel bekeken met allemaal honden en katten, puppies en kittens. Echt heel schattig maar aangezien je het maar nooit weet met die beesten hier ben ik niet mee geweest de hokken in. Verder ook nog naar een soort huizenblok geweest waar een grote familie woont. Het werd een soort verkleedfeestje daar want de mensen lieten ons traditionele kleding en sieraden zien die ze altijd aanhebben naar bijvoorbeeld een huwelijk. Leuk om te zien. Ook nog bij een medische kliniek geweest, nou het spijt me zeer maar daar zou ik niet graag heen gaan als ik iets heb, heel oud en niet hygiënisch. Ook lig ik liever bij Vervoorn in de tandartsstoel dan in deze praktijk die ik gezien heb. Maar aan de andere kant natuurlijk wel goed dat er zoiets is in de townships zodat deze mensen ook vrije toegang hebben tot zorg. We eindigden bij een typisch lokale bar, maar niemand had nog zin in iets (het was 1 uur smiddags) dus zijn we naar huis gegaan waar een vriendin van Winnie voor ons een lunch heeft gemaakt bestaande uit gestampte sla en spinazie gemengd met maismeel, echt heel lekker! Beetje jammer van de zandkorreltjes die er nog in zaten maargoed netjes opgegeten en zo snel worden we nou ook weer niet ziek. Uiteindelijk aan het eind van de middag nog naar de bar in Nemato geweest waar we met zn allen wat hebben gedronken, wat heel gezellig was. Natuurlijk werden we wel de hele tijd aangekeken en aangesproken maar daar kijken we nu niet meer van op. ’s Avonds hadden we een stevige maismeelpap met ‘meat bones’, eigenlijk alleen de botten met nog een klein beetje vlees eraan. Mensen die zich geen duur vlees kunnen veroorloven kopen dit, zodat ze de botten kunnen gebruiken om jus te maken en smaak te creëren aan hun gerecht.
Woensdagochtend werden we om 9uur weer opgehaald. Wat was ik toen blij met een douche! Ik had alleen mn gezicht maar gewassen die 3 dagen, douchen in de townships is een flinke bezigheid. Eerst moet je water koken op het gas, mengen met koud water in een grote ronde ton wat lijkt op een plastic hondenmand, en dan moet je er in gaan staan en jezelf proberen te wassen. Ik denk dat als ik alleen was ik t wel zou willen proberen maar met 7 man op 10 vierkante meter, nee dat werd geen succes. De hele township ervaring was een hele goeie. Ik ben zo blij dat ik in Nederland geboren en opgegroeid ben, ik leer echt waarderen hoe goed wij het in Europa hebben ondanks dat iedereen altijd en eeuwig over van alles en nog wat loopt te klagen.

’s Avonds viel ik al gelijk met mn neus in de boter, het was namelijk tijd voor de mid-module braai op school met als thema; formal hair, funky wear with a cartoon flair, tsja wat moet je daar nou van maken? Met de meiden van ons huis dus maar even naar beneden gerend naar het dorp en eindigde ik uiteindelijk in een knalroze Angry Bird shirt, achja als je maar lol hebt met elkaar! De braai bestaat zoals gewoonlijk vrijwel alleen uit vlees, vlees en nog eens vlees, met een klein beetje sla. Met een warm kampvuur in het midden van ‘de tuin’ werd het een gezellige avond met alle studenten en docenten, want die dronken gewoon een biertje (of 5) mee, echt grappig om te zien!

Donderdag had ik weer gewoon les en hebben we onze ervaringen in de townships met elkaar gedeeld. Vrijdag was ik vrij, maar heb ik een gastcollege van CitizenM bijgewoond, een hotelketen met een uniek concept (google het maar eens!) en het was een interessante les. Tevens was het een ‘graduation day’, een aantal leerlingen studeerden dus af en ontvingen hun diploma. Leuk om even wat bekende managementgezichten uit Leeuwarden overdag op de campus te zien. ’s Avonds hadden we een feestje bij ons thuis in Scallywags met de mensen die dit weekend hier waren (niet zo heel veel haha, voornamelijk duitsers). Ook gezellig en daarna nog even naar Guido’s en Snorts geweest.

Zaterdagmiddag stond de museumdag op de planning. Je kon gratis 5 musea bezoeken in PA en Bathurst, een klein dorpje zo’n 10 km van PA. Rond 13uur ben ik samen met Nadine en Evelien (ook uit mn huis, Joukje is namelijk paardrijden) naar beneden gelopen richting de VVV om te verzamelen. Na wat uitleg en het papier met vragen die je kon beantwoorden om mee te doen voor prijzen, konden we beginnen. Wij dachten alleen dat we wel met een busje zouden gaan maar nee, het was op eigen vervoer. Shit. Maar hee we zijn hier in Zuid Afrika, dus opgepropt met zn 3en en een ouwe oma op de achterbank kregen we een lift naar het eerste museum, het Richmond museum, een museum wat de geschiedenis vertelt van het kasteel dat op die plek gestaan heeft. Toen de mevrouw van het museum iets in het algemeens zei, werden wij ook even naar voren gehaald. ‘There are 3 young ladies from Stenden who dont have transport. Someone has space for 3 people?’ Ja hoor, en zo kwam het dat we de rest van de middag met Ammy en Nigel mee konden in hun oldtimer, een Ford Galaxy uit 1963, vet cool! We zijn naar het Kowie Museum geweest wat de geschiedenis van PA verteld, Air School museum, het museum dat hoort bij de vliegschool (jammer genoeg konden we niet dichtbij de vliegtuigjes komen) en het Vintage Car museum, een museum met allemaal oldtimers. Pap, ik vind het jammer dat je niet wil komen, je zou je prima vermaakt hebben in deze laatste twee! Als laatst zouden we naar het Agriculture museum in Bathurst gaan. Een beetje huiverig hoe we terug zouden komen zijn we toch maar meegegaan. We gingen eerst even langs het huis van Ammy en Nigel, om van auto te wisselen en Ammy zou wat vesten voor ons pakken. Bathurst ligt namelijk veel hoger en dus is het kouder en aangezien wij in onze korte broek/hemdje waren, was dat wel fijn. Het laatste museum bestond uit allemaal oude gereedschappen en tractors, eigenlijk alles wat te maken heeft met landbouw. Bathurst staat bekend om de ananasbouw en we mochten allemaal een gratis ananas meenemen, lekker! Na nog wat gedronken te hebben in de bar zijn we lekker bij het vuur gaan staan. Er was namelijk ook nog een braai maar daar hadden wij ons niet voor opgegeven. Overleggend over hoe we nou thuis zouden komen, kwam de vrouw van de organisatie (die wij ook helpen met ons project van de minor) naar ons toe. Zij wist wel iemand die op dat moment naar PA ging, de fotograaf en zijn vrouw. Zo gezegd, zo gedaan, en in een oude Volkswagen weer veilig bij Stenden afgezegd. Wat een leuke middag was dat! Zou je in Nederland niet gauw zien, of zelf doen, iedereen meenemen in je auto. Maar we voelden ons niet ongemakkelijk en hadden er ook geen verkeerd gevoel bij. Wat een gastvrije mensen hier :)

Zo, zijn jullie al in slaap gevallen van mn lange verhaal? Ik zal binnenkort nog een keer proberen om fotos erbij te plaatsen, maar het internet is hier zo sloom, dat duurt echt uren. Anders komen jullie maar gauw langs als ik weer thuis ben!

Tot de volgende keer en take care,
Anouk